تأثیر روش‌های مختلف ریکاوری بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب بانوان رزمی کار

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر روش‌های مختلف ریکاوری پس از یک فعالیت بیشینه بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب در بانوان رزمی کار بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه تجربی است.از بین 23 رزمی کار که تجربه شرکت در مسابقات کشوری را داشتند، 10 نفر با میانگین سن 88/1± 23 سال به طور تصادفی انتخاب ‌شدند. آزمودنی‌ها پس از یک فعالیت بیشینه در چهار روز مختلف، یک برنامه سرد کردن 12 دقیقه‌ای ویژه را انجام دادند: 12دقیقه استراحت غیرفعال. 12دقیقه دوی نرم و آهسته. 12 دقیقه کشش ایستا. و شش دقیقه دوی نرم + شش دقیقه کشش ایستا. لاکتات خون و ضربان قلب بلافاصله پس از فعالیت و دقایق شش و 12 ریکاوری اندازه‌گیری می‌شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون ویلکاکسون و فریدمن استفاده گردید. یافته‌ها: هر چهار برنامۀ سرد کردن باعث کاهش موثر در سطح لاکتات خون و تعداد ضربان قلب پس از یک فعالیت بیشینه شد. در بین برنامه‌های سرد کردن، روشِ شش دقیقه دوی نرم + شش دقیقه کشش ایستا باعث بیشترین کاهش در سطح لاکتات خون شد و برنامۀ 12 دقیقه کشش ایستا، باعث بیشترین کاهش در تعداد ضربان قلب گردید. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که زمان لازم برای سرد کردن باید بیش از پنج دقیقه باشد. بعلاوه، فعالیت‌هایی که شدت آنها حدود 50% حداکثر ضربان قلب باشد باعث کاهش بیشتر سطح لاکتات خون می شود.